Koreańscy fizycy stworzyli „sztuczne słońce”, które stanowi przełom w badaniach nad czystą energią jądrową.
Sztuczne słońce, nazwane KSTAR (Korea Superconducting Tokamak Advanced Research), zostało ukończone w 2007 roku, a pierwszą plazmę uzyskano w 2008 roku.
Wykorzystuje ono dywergent, który znajduje się na dole tokamaka i odpowiada za wydalanie gazów odpadowych i zanieczyszczeń z reaktora. Dywergent jest elementem stykającym się z plazmą, co oznacza, że znajduje się w tokamaku i absorbuje pełne natężenie ciepła z powierzchni wewnętrznej.
Początkowo, KSTAR miał dywergent z węgla, ale w 2018 roku naukowcy rozpoczęli prace nad dywergentem z wolframu. Wolfram ma wyższą temperaturę topnienia niż węgiel i podwaja limit przepływu ciepła reaktora. Prototyp dywergentu został ukończony w 2021 roku, a instalacja zakończyła się w zeszłym roku.
Według zespołu naukowego z Uniwersytetu Narodowego w Seulu i Koreańskiego Instytutu Energii Fuzji, reaktor KSTAR osiągnął temperaturę ponad 100 milionów stopni Celsjusza przez około 30 sekund. To pierwszy raz, kiedy osiągnięto taki kamień milowy. Rzeczywiste Słońce osiąga około 15 milionów stopni w swoim centrum.
Takie badania mają na celu naśladowanie naturalnych reakcji Słońca. Jest to uważane za kamień milowy i przełom w dziedzinie nieograniczonej, czystej energii.
Naukowcy mają nadzieję, że technologia ta będzie mogła wykorzystać duże ilości energii wytwarzanej przez fuzję jądrową do produkcji energii, bez emisji gazów cieplarnianych czy produkcji odpadów radioaktywnych.
Według Yoo Suk-jae, prezesa Koreańskiego Instytutu Energii Fuzji, energia fuzyjna jest często określana jako źródło energii marzeń, ponieważ jest niemal nieograniczona, nie wytwarza wysoko radioaktywnych odpadów i minimalnie emituje gazy cieplarniane. Jednak ten przełom pokazuje, że fuzja to nie tylko marzenie.
Choć sama budowa KSTAR była już znaczącym osiągnięciem, ostatnio dokonano w nim jeszcze większych postępów. Koreański Instytut Energii Fuzji dodał nowy dywergent do tokamaka KSTAR, co pozwala sztucznemu słońcu utrzymywać bardzo wysokie temperatury przekraczające 100 milionów stopni Celsjusza przez dłuższe okresy.
